droga.

Ondo dakizue zuek zeinen garrantzitsua den askotan nabaritu didazuen hori.
Hitzek nolabait egunero oparitzen didatena zenbateraino den droga, zuek baino ez dakizue.
Sarrionandiaren hitzak Iturriagaren esaldiekin lotzen ditut askotan, jolas soil bat baino ez delakoan. Edo Lertxundirenak Barandiaranen esaldiekin, edo Karmele Jaiorenak berriz ere aurreko beste baten hitzekin. Eta orduan, jolas soiletik sortzen da sua. Maialenek bertso baten deskribatu ezin dezakeena.

Su horrek egiten dit sarritan psikologo lana; buruan ditudan txori eta ipuin zoroak hausteraino edo ni izatea zer den ohartzeraino. Orduan esaten diot nere buruari baietz. Ezaba dezakedala zure musuen zaporea ezpainetatik eta benetan kendu dezakedala zure geografia oroimenaren mapetatik.
Eta psikologoa droga bihurtu dut azkenean.
Horregatik aitortu nahi dizut horri lotuta bizi naizela, eta egunero lortzen dudala suari esker zu ikusezin egitea. Drogaren efektuak iraun artean bada ere. 

Su horren kea arnasteko beharrak erre gaitzala, arnasterik ez dagoen garaiotan. Negua hurbil den garaiotan.