2012-11-13



Nire ulermenaren gainetik daude kosmogoniak, galaxiak, unibertsoa, txikikeria horiek, eta normalean ez naiz jartzen urruneko planetetan pentsatzen, baina igande goiz desolatua nuen, gertatu ohi da, goiz esnatzen zara, loak abandonatu egin zaitu, jaiki egiten zara, ez duzu gogorik kalera ateratzeko, eguraldiak ez du laguntzen, asperdura itzel batek harrapatzen zaitu, telebistan ez dago ezer, leihotik begira jartzen zara, pertsianarik gehienak behean dira oraindik, ez dabil inor kalean, ez dakizu zer egin, zerekin entretenitu, eta zure denborarekin zer egin duzun hasten zara pentsatzen, zer egin duzun orain arteko mundualdian, eta argitasun berezi batekin ikusten dituzu zure bizitza osoko porrotak, lauhazka datoz, haize hotza dira gogoratzen ez dituzun pozak, ur izoztua iragana.


Ur izoztua iragana, eta egunkariak irakurtzera jarri zara sarean, zerbait egite aldera. Saltoka zabiltza batetik bestera. Normalean ez zara jartzen urruneko planetetan pentsatzen, baina arreta harrapatu dizu berriak: gurea ez den galaxia batean, azalean ur likidoa izan dezakeen planeta bat omen dago, gugandik 44 bat argi-urtera. Harrigarriena: bizitzeko modukoa izan omen liteke. Izena dauka xelebrea: Lurra.



Xabier Gantzarain

2012-10-24

Maitasuna zer den jakin nahi duzu? Nik esango dizut zer den: estraineko presioa bularrean, eztarria ihartuta eta bihotza taupaka sentitzea; begirada galdua puntu batean tinkotzea; norberaren bizitza hiru lerroko poema batek islatzen duela ikustea; barne-mina, hainbesterainoko mina izan zitekeenik ere sumatuko ez zenuela. Maitasuna malenkonia da, tristezia eta algara batera, pasioa, ziurtasun-eza, sugarra, karentzia eta soberakina; inoiz baino niago izan eta aldi berean norberaren buruarekiko arrotz sentitzea...

Oreka zer den ez daki. Minaren eta pozaren arteko nahasketa bitxia da, eta nahasketa hori emankorra eta sortzailea izan daiteke batzuetan, eta suntsitzailea ere bai beste une askotan. Bizi izan duenak badaki, baina ezagutu ez duenari nola azaldu? Maitasuna zer ez den esan ahal dizut: lasaitasuna, oreka, logika, konformatzea. 

Sisifo maite minez. Laura Mintegi

2012-10-21

Esnatu zara, igandea, euria, hotza, eguzkiak ez du irteteko gogorik, goxo zaude ohean, ametsetan jarraitu nahiko zenuke, itxi dituzu begiak gogor, saiatu zara are gogorrago... baina loak ez zaitu berriro hartuko. Gogoratu duzu hauteskunde eguna dela eta zure bozka ematera besterik ez bada ere, etxeko berotasunetik atera beharko duzula... hotzera, eurira, kaxa eta mahai isilen aurrera...
Baina amaitzear da eguna eta piztu zaizu bapatean ilusio bat, tximeletatxoak hasi zaizkizu dantzan. ETB hauteskunde datuez blai dabil, Urkullu zoratzear, negarrari ezin eutsita gizona. Hala ere, diskurtsoa irakurri behar izan du, gaixoak. Hunkituta dagoenean ere ez zaizkio ateratzen hitzak berez..
Laura Mintegi pozarren, moztu dizkiote bapatean hitzak Basagoitiren hitz solteekin. Ezin zapuztu ezer egokiago. Ezin azken honen diskurtsoa entzun baina gutxi gora beherako zerbait eraiki duzu buruan, sekula aldatzen ez diren pare bat hitzekin osatu daiteke, ti-ta batean. Patxi Lopez entzun ere ez duzu egin, zertarako. Ze lotsa bera banintz...
Telebista itzali eta zerbait aldatzear dagoela sentitu duzu. Edo sentitu nahi duzu. Etorkizuna hitz zaila da, konplexua. Ze, egunetik egunera sortzen da etorkizuna ,ez?. Pauso txikiz eta poliki, irrist egin nahi ez baduzu. Ametsez eta sudurgorriz betetako bideetan badagoelako sastrakarik, alaitasunean badagoelako tristurarik. Ametsetan badagoelako inoiz ez esnatzeko desirarik. 

Hauteskunde gaua, ohera zoaz irribarrea ahoan, ilusioa barrenean. Alaitasun ezohiko batekin jarri zara amesten, nahi gabe... Bidearen gogorrenean ere amesten jarraituko dugulako, pausoak biderik estuenean luzatuko ditugulako.

Amesten ari zaren horretan, eraman gaitzala elkarlanak, eraman gaitzala izerdiak eta eraman gaitzala ilusioak.

Gora Euskal Herri askea, Gora Euskal Herri alaia...

2012-07-24

Eta bakoitzean hasieratik hasi beharra iruditzen zaizu harrigarriena, beti hutsetik abiatzeko sentsazio hori, egunero berdin egunero berri, eta zikloak lasaigarriak direla pentsatzen duzu, bete egiten direlako, turistak gehien maite duena etxera itzultzea dela, eta haren azken pentsamendua, aireportuan nazkatuta dagoela edo autoan nekatuta doala, beti antzekoa: nahiago nuke etxean banengo. Eta berriro hasieratik hasi beharra iruditzen zaio normalena, erosketak egin, hozkailua bete, indarrarekin ekin udararen amaierari.

Baina aurretik, oporrak hartu eta edozertarako astia izango duzula sinisteko adina zoriontsu eta inozo zaren une horietan, hasieratik hasi beharra iruditzen zaizu ederrena, maletak egin, hegazkina hartu, trasteak utzi, ingurua ezagutu, eta are ederragoa, berriz, joan aurretiko une hori berori, planak egin, buruari hegan egiten utzi, etortzeko dagoen zoriona dastatu.

Eta bakoitzean hasieratik hasi beharra bera baino harrigarriagoa egiten zaizu azkenean beti tranpa berean erortzea, eta ez jakitea oraindik gero opor egunak beste guztien antzekoak izaten direla, gosea sartuko zaizula, eta egarria, eta larria, logura, eta tripako minak ez dizula utziko lasai ibiltzen.

Xabier Gantzarain

2012-06-25

Eta pasioa jantzi du.
"Aurretik zekiena atzean utzi beharra dauka ezer berririk lortu nahi baldin badu. Arriskatu beharra dauka. Hautsi. Eten. Aurrez ikasitakoaren eskutik askatu, umea amaren eskutik askatzen den bezala oinez ikasiko badu. Umeak beldurra sentitzen du, eroriko dela uste du, mina hartzeko arriskuan dago, baina hara non amaren eskua utzi eta pauso bat eman duen, gero beste bat. Kontu segurua da eroriko dela. Baina jaikiko da, berriro beste pauso bat emateko."

Anjel Lertxundi

2012-06-17

Bazoazela eta azkenean hori dela bizitza. Joatea eta joatea. 
Absurdoenetik, kaka nahaste handienetik ere ikasi dugu zuk eta nik zerbait ona ateratzen. 
Txiki txikia bada ere. Mozkorraldi zoro bat behintzat. 
Irristatu gara behin baino gehiagotan eta pozten naiz. 
Gaur horregatik garelako indartsuak, gogorrak, nekaezinak. 
Zu eta ni gogor egin gaituzte urteek eta pozten naiz. 
Hauskorrak gara batzuetan hala ere, eta pozten naiz. 
Erortzetik altxatzean omen dagoelako erronka. 
Zuk ere ondo dakizu hori. Erori eta altxa. Behin, bi aldiz, eta hiru aldiz ere bai. 
Askotan erori gara eta pozten naiz.
Lurrak irentsi gaituen guztietan lortu dugu altxatzea. Eta pozten naiz.

Gaur atzo baino zaharragoa zara eta pozten naiz. 
Gazteak gara eta pozten naiz. 
Hamaika aldiz eroriko gara oraindik eta pozten naiz. 
Begiak ireki gabe ulertuko dugu mundua noizbait eta pozten naiz.


2012-06-02

Ze hotz gaur itsasoa. 
Konturatu zara ezta?
Hondoratzeko itsasoratzen gaituzte.
Ze hotz.

2012-05-20


Eta euria ari du. Gaur ere bai.
Igandea eta euria. Euria eta igandea.
Bilbo, euria, igandea. 
Euriak jan du Bilbo igandean. Irentsi.
Irentsi ditu hiria eta eguna bera ere.
Badirudi zorretan dagoela zerua errekarekin.
Baina haserre erantzuten dio errekak. Olatutxoetan tantak irudizko pasioz irentsi eta irentsi.
Gelditzeko asmorik gabe biak.
Eta ni hemen, euriari begira. 
Erreka eta zeruaren arteko harreman perfektuari so.
Ze, pentsa erreka itsaso bihurtuko dela bihar edo etzi. 
Eta helduko da puntu bat, non zeruak eta itsaso bihurtutako errekak bat egingo duten.
Euria ari du. 
Bota dezala zeruak euria inoiz baino gogorrago. Isuri dezala euria eder. 
Hartu dezala errekak zeruak gogor bidalitako ura.
Eta bihar edo etzi, egin dezatela bat itasoaren mugan. 
Ikusi nola den euria harreman perfektuaren giltza. 
Euririk gabe ez ginatekelako bustiko ez zu, ez ni, ezta erreka ere. 
Igande grisetan, hiri grisetan, zeruak erreka pasioz bustitzen duenetan, euriak hezetzen eta lausotzen dituelako irudimenaren mugak. 

Eta euria ari du. Gaur ere bai.
 

2012-05-19

Zuk ere ez duzu ulertzen zergatik sartzen diren tximeletak sabelean,
guk sartzeko baimenik eman ez diegunean.
Askotan alde egiteko eskatuta ere, bertan jarraitzen dute dantzan.
Dantzan?
Dantzan edo. Zorabioka.
Zorabioka, munduak irrist egiten dizun arte.
Eta gaur ere, irrist egin dizu munduak, zorabioka, hortzaka.
Baina eskerrak, eskerrak batzuetan tximeletak sartzen diren sabelean,
guk baimenik eman gabe.
Eskerrak tximeletak sartzen diren, zorabioka ibiltzeari utzi eta
dantzan hasteko.
Dantzan?
Gaur ez dizu munduak irrist egin.
Gaur zuk bizi duzu mundua eta ez munduak zu.
Tximeletek, tarteka, hegan egiten dutelako zu, gu dantzan jartzeko...

2012-05-03

Lurra kendu dizu oinen azpitik. 
Ez dakizu nork. Ez dakizu zerk. 
Hitzik gabe, zain zaude. 
Lurraren zain. 
Mesedez, bueltatu dadila lurra zu eustera, senti dezatela oin puntek berriz ere eusten zintuen lur hori, senti ditzala lurrak zure oinak bere erraietan. 
Zain eta hitzik gabe jarraitzen duzu. 
Barrenak nahastuta, dantzan. Dantzan?
Eta bihotza eztarrian, ia ahoan, 
min emateraino. 
Lurrik gabe, hitzik gabe, bihotzik gabe, 
dantzan. Dantzan?
Dantzan, norekin?
Hori omen da maitemintzea. 
Hortzak garbitzea, bazkaldu aurretik. 
Lurrik gabe, oinak dantzan dauzkazula, hortzak garbitzea bazkaldu aurretik. 
Minez, ia bihotzik gabe, hortzak garbitzea bazkaldu aurretik. 
Hori omen da maitemintzea. 
Baina, maitemindu...norekin?zerekin?
Maitemindu, zertarako?
Zertarako maitemindu, udaberri faltsuen krudeltasun eta hauskortasunarekin min hartzeko ez bada. 
Min. Eta min....baina beti dantzan.
Dantzan?

2012-05-01

Hainbeste gauza konparti daitezke lagun batekin: bizio bat, ahultasun bat, sekretu bat. 
  Baina, posible da, eta posible baino askoz gehiago, oso gertagarri, behiala lagun izandakoak ezagun bihurtzea, haien jarrerak eta esamoldeak arrotz sentitzen hastea egun batean, haien izateko modua edo haiek ikusteko gure modua aldatzea, garai bateko haien umore ateraldiak ulertzeari uztea, jada ez bereiztea noiz den txantxa bat min intimo baten estalki. Bai, gertatzen da. Lagunak ezagun bihurtzen dira, eta denbora aski emanez gero, ezagunak ezezagun bihurtzen dira, euren fedea eta euren denbora zeure eskuetan izateari uzten diozu. Onartu beharrean zaude orduan egia mingarria: beharbada ez zarete inoiz horren lagunak ere izan. Garagardoak eta musika talde zenbaitek mantentzen zintuzteten estekatuta, «hilotzaren hondarra karraxika».
  Lagun berriak sor daitezke tarteka, zeure ogibidearekin lotutako lagunak eskuarki, kezka eta interes berrien araberakoak gehienetan, familiatik eratorriak beste askotan, baina desagertua da garai bateko odol-itunen sentipen betierekoa, norbere eskuekin eta adiskidearen buztinezko gorputzari puska kenduta eraikitako eskultura bat bezalakoa zen leialtasunaren promesa, elkarrekin egindako barre sano eta lehiarik gabea. Eta ezin duzu inor errudun jo: zu zeu zara errudun bakarra.
    Zergatik ez onartu nerabeen arteko maitasun harreman despistatuen gisakoa dela adiskidetasuna ere: sekula ahituko ez dela dirudien indar metaketa, sekula hautsiko ez dela dirudien lotura magnetikoa, izatez eta egiaz erabat zirkunstantziala eta amaikorra. 


        Twist, Harkaitz Cano

2012-03-07

Nola bihurtu naizen ezezagun, nola bihurtu naizen ikusezin, nola bihurtu naizen lapur. 
Ezezaguna naiz nire aurrean, ikusezina ispiluak eznauelako ikusten, lapurtzat dut nere burua. 

Eskuak lotzen ditut bizkarrean bularrak estalita, ez dagoelako fidatzerik. Ez dago fidatzerik, ez. Zu eta zu eta zu eta zu eta beste zu gogoratzen ditudan bitartean, ez dago fidatzerik. Zure begiradak egin nauelako ikusezin, zure bizkarrak egin nauelako lapur, zuk bihurtu nauzulako lapur. 

Berandue dela, beti beranduegi ez den arren. Esan nahi dizut gaur esnatu naizela beste behin ikusezin, ezezagun. Esnatu naiz lapur, neguari egunak lapurtzeko gogoz. Badatorrelako udaberria, ausardiaz gainezka. 
Gaur lapurra naiz zuk hala irakatsi zenidalako baina, ez dakit ematen. Ze, honezkero ez dut ezer gehiagorik emateko. Hustu naiz. Hustu naiz zurekin eta zuretzako. Baina zertarako. 

Eta orain, begietan malkorik ez banu, esango nuke benetan hustu naizela. Hustu nauzula guztiz. Baina, zinez, malko hauek merezi dituen beste batentzat gordeko ditut. Gerturatzen ikusten nauen bakoitzean zirrara bat sentituko duen norbaitentzat. 

Lapurra naiz, lapur ikusezina, ezezaguna niretzako. Neguari kendu nahi dizkiodalako minutuak, udaberriari segundu amaiezinak oparitzeko. 

2012-03-01

"Bitxia da nola burutu gabeko gertakariak, eman gabeko pausoak, esan gabeko utzitako esaldiak iltzatzen zaizkigun memorian eta azaleratzen diren gero behin eta berriz eta saiatzen diren, irudimenaren edo fikzioaren bidez besterik ez bada, gertakari bihurtzen. Antzeko zerbait gertatzen zaigu askotan estreinatzera iritsi gabeko maitasun istorioekin edo azkarregi zapuztu direnekin ere. Bizi izandakoak ahazten ditugu eta goizegi hil zirenek irauten dute, izateko eskubidea errebindikatuz-edo mintzo zaizkigu, eta seguru nago heriotzako orduan ere gure bizitzako alde bete gabe horren damuak goibelduko gaituela gaizki eginenak baino gehiago. "

Zwei Frauen (Joxean Agirre)

2012-02-22

"Aspaldiko kontua da. Asko jota, harremanak ondo ateratzen direnean edo pasioak denboran irauten duenean, amodioa berrasmatu egingo dut izara artean lantzean behin, baina gainontzean oso sinplea naiz. Nahiko konplikatua da berez aurrean biluzik duguna ulertzea, mugimenduak sinkronizatzea, gustatzen zaiguna zer den esplikatzea, bera gu bezain gustura sentiaraztea eta gaurkoa amaitu eta gero biok zer nahi dugun definitzea, gainetik amodioa ere egin behar izateko. Barkatuko didazue, baina larrua jotzea askoz errazagoa da".

Eta horrela, egunetik egunera hartzen dute hitzek pisua, nahi gabe.
Larrua jotzea, besterik gabe, beste ezer baino askoz errazagoa dela badakigulako zuk eta nik. 

2012-02-19

"Eta pertsonok, geuregandik ateratzen ditugunez munduan egin ditugun obra eder guztiak, geure buruari ere eraikitzen dizkiogu harresiak. Badago horma handiaren atzean ezkutatuta bizi den jendea, eta haren begiek ez dakit nolako mezu misteriotsuren bat dutelakoan, urteak ematen ditugu horma apurtu nahian. Pentsatzen dugu horma horren hoztasunak bihotz on bat babesten duela, eta bilatu egin nahi izaten dugu. Baina nik bihotza azalean daukat, eta inorenaren bila hormak botatzen hasten naizenean, neurea apurtzen dut. Harresien atzean ezkutatu nahi duenak horretarako eskubide osoa du, baina neuk ere ikasi dut kanpotik begira gelditzen; sartu gabe. Harresiek beti ez baitituzte gauza ederrak gordetzen"

Onintza Enbeitia

2012-02-07

Arnas eske.

Badirudi ezkutuko inertziaren batek garamatzala tabernara ia egunero, arnas eske.
Asteburuan, are sutsuago. 
Ematen du inertzia horrek behartzen gaituela garagardo batzuk edatera, aste osoko zama gainetik kentzeko.
Edan, arnas eske.
Inertzia ahulago batek animatzen gaitu garagardo alaien ostean, zerbait fuerteagoa edatera.
Edan, arnas eske.
Eta orduan inertziak abandonatzen gaitu. Haren beharrik ez eta halaxe ikusten zaizkit niri ere irrikak eta negarrak, halaxe eramaten ditut nik ere sekretu guztiak agerian.
Zure arnasa nire egitea nahi izateraino.

Biharamunean, ezin sakonago ezkutatu den inertziaren aurka aritzen gara.
Arnas eske oraindik ere.
Igandetako liburuen irakurketak ezinezkoak egiten zaizkit. Izan ere, etengabe altxatzen ditut begiak paperetik denborari begira gelditzeko.
Denborari negar malkotan arnasa eskatzeko.

Eskerrak horrelakoetan beti dagoen norbait esango dizuna; egin negar lasai eta hartu arnasa.
Eskerrak behin baino gehiagotan ezin bustiago utzi dudan sorbalda hor egoten den arnas eskeko igandetan.

Aurrerantzean zuek ere lasai asko egin ezazue negar.
Intzirika ahal bada eta, presarik gabe.
Hustu arte. Arnasa hartu arte.

2012-02-02

Aspaldian ez dut zer idatzirik izan. Zer bai agian, baina ez dut jakin nola.
Hitzik gabe utzi nau hotzak antza.
Itsasoak zeruari euria nola, hitzen musika lapurtu dit norbaitek.
Ahoz idazten hasia naiz, eskuz hitz egitea lortzen ez dudan arren.

2012-01-26

2012-01-22

ZAST!

Dena ez da re. Dena ez da fa, dena ez da sol, dena ez da mi... baina zer ginateke musikarik gabe! Dantzari trebeak ez gara baina zinez diot, gogorik ez zaigula falta doinu gozoz zein alaiez txoko oro zipriztintzeko. Doinu bakoitza hari bat balitz bezala, hitzak zastada gisa erabiliz zentzu bat eman nahi diogu eguzkiaren bueltan biraka ibiltze honi.

Gogoan dut nola lotaratzen genituen haurrak re, sol, mi eta fa doinuz lagundutako ipuinekin, uztaileko gau beroetan. Buruan re besterik ez genuen egunetan.  
Kaleak eta eskuak hotz dauden garaiotan ere, hitzez josi nahi dugu berotasuna, re eta sol epelen azpian. Eskuak ez ezik begiradak ere berotu daitezen.

"Gogoa genuen, eta birekin hasitakoan, bost gara orain. Gogoak elkartu gaitu, nahiz ez jakin zehatz zein den gogo hori nork berea baitu gogoa. Badakigu, ordea, gogo horrek betetzen gaituela eta zenbateraino betetzen gaituen. Gogo horrek pozten gaitu, momentuz, eta bada aski, asko denez. Gogotsu gaude sortzeko eta plazaratzeko, eta gure gogoak eta ilusioak gidatuko eta gogoberrituko gaitu. Gogorik baduzu, gogoan izan eta gogoak elkartuko gaitu."

ZAST!  

2012-01-18

Ez dagoela denborarik galtzeko, ikasteko ordua dela....
Beste une batean, nahiko nuke eskusa bat, ikasi behar ez izateko. Orain eskusarik ez eta hemen nabil, orri luzeak albo batean eta musika piztuta, nola ez. Bihar behar baino lehenago esnatuko naiz eta gauari probetxua atera nahi diot, nazkatu naizelako denboraren jarraitutasun lege eta gardentasunaren teoria hutsalez. OBJEKTIBOTASUNA EZ DA EXISTITZEN. Hori behintzat argi gelditu zait. Eta orain, ni naiz narratzailea, orojakilea ez, baina bai homodiegetikoa! ttak.
Kontakizuna eta istorioa ez direla gauza bera ere badakit, baina ni, nire kontakizuna istorio egiten saiatzen naiz edo istorioa kontakizun....Kolakau bero bat hartzen nabilela konturatu naiz nola azteketa garaietan bihurtzen naizen...nola esan, ohi baino internet-zaleago. Ze, abenduan eta urtarrilean ziur izan naizela "Literaturaren zubitegia" eta "Euskal Poesiaren ataria" inork baino gehiagotan bisitatu dituena (egunean 123894316 aldiz), Berriako iritzi artikuluak hamaika aldiz errepasatu dituena, Argiako Beranduegi ikusten mila algara egin dituena, "uberan"-eko azala egunero bilatu duena argazki edo poema berri baten zain, "Grey's anatomy"-ren kapitulu berrien bila sarea zeharkatu duena egunean behin gutxienez.... Baina, beti lasai, jarraitutasun espaziala hautsi gabe, nahiz eta denboratasuna hautsi izan dudan behin edo behin flashback edo etorriko ez diren flashforward batzuk tartekatuz. Neuronei atsedenaldiak eskaintzeko, más que nada.
Hala ere, poliki poliki neurona maiteak gutxituz doazela ematen du baina ni oraindik ez noa lotara. Tinko. Sobietar Iraultzan Kuleshov banintz bezala, jarraitutasunik gabeko efektuak aldarrikatuz. Ze ni ez naiz pasibista, ez naiz Kant zalea. Kafearen efektuak iraun bitartean behintzat aktibista izango naiz, filosofo enpiristen defendatzaile.

Baina ez dago denborarik galtzeko, ikasteko ordua da..... Bihar behar baino lehenago esnatuko naiz, eta gaurkoa flashback bat baino ez da izango.

2012-01-14

Frankismoaren erdian, 1959an, abertzaletasun tradizionala lokartuta zegoen unean, mugimendu ausart hura sortzeko kemena eduki zuten Txillardegi, Madariaga, Del Valle eta abarri Kursaalean edo Euskaldunan merezi bezalako omenaldi handia egiteko, zainetan odolik ez ote daukagun galdetu zuen Martxelo Otamendik iazko urrian. Del Valle 2011ko Maiatzean hil zen eta, gaur goizean hil da Txillardegi; euskara batuaren akuilu, EHEren sortzaile, idazle, politikari, euskaltzale nekaezin…
Odola ez dakit, baina, aukerak dira joan zaizkigunak.

"Hizkuntza bat ezin da salbatu bihotza ez badago tartean"

 
 2007an Larrun-en esanak.

"Euskal Herria alargun, eta gu umezurtz, Jose Luis, zu gabe. 
Ez, ordea, su gabe, hauspo baitzaitugu, izan eta izanen. 
Zuri esker hizkuntza ez baitugu indar huts,
sugar lerden baizik, izar ezin iraungi, indar ororen gordailu
Agur eta ohore Txillardegi, Euskara Herriaren gudari"

2012-01-13

gogo falta.


"Aukera infinituen tresneria da hizkuntza. Hiztunak, kaletar anonimoak zein akademikoak, mingainean dauka mekanismo ezin biziagoa: hitzari hitza josi, ikusitakoa deskribatu, sentitutakoa espresatu eta besteekin partekatu. Ez da zaila. Gogoa behar, ordea
Koska baita hizkuntzak hiztunaren inplikazioa eskatzen duela. Konpromiso pertsonala. 

Ez, hitzek ez dute hiztunon gogo faltaren kulpa."
A. Lertxundi

2012-01-10

Memoria txarrekoa zara baina jakin badakizu oroitzen duzun apurra ez dela behin behineko gezur ederra besterik.
Edo nahiko zenuke hala ez izatea behintzat.
Oroitzen zara nola behin, abenduko egun batean udaberria gailendu zitzaion neguari.
Nik horrelako irudi lausoei heusten diet gogor egunero. Tinko.
Gezurrik ez dagoelako nork bere egiak sinisten dituen bitartean.
Eta zuk ere saiatu beharko zenuke.
Batzuetan bada ere.
Gezur ederren atzean ezkutatzea ez dagoelako sobera,
guretzako bakarrik gorde nahi genukeena pixka bat apaintzeko.
Abenduko udaberriak exageratzeko,
apain apain jartzeko.
Ze, ni ere oso memoria txarrekoa naiz,
baina, badakit gogoratzen dudan apurra nola apaindu.
Gezur ederrak besterik ez direnak gezurrez nola apaindu. 
Eta zuk ere hala beharko zenuke.
Zuek ere bai.

2012-01-08

"Letrak letraren atzean jarrita
hitzek pisua hartzen dute,
baina, kontuz ibili behar da paperean geratzen direnekin,
gotortu egiten baitira ezin aldatzeraino.
Biluzik geratzearen beldurrak jan izan nau.
Atzera egin dut. Idazketa utzi. Berriz hartu..." 

Jon Benito.

2012-01-06

Gaurko prentsak dakarrenari begira nabil, eguneroko errutinari uko egin gabe.
Berri gehienak biharkoa dute hizpide, nola ez. Haundia izango da eta. Kolosala.

"Otegik kalean behar duela atzotik, eta preso politikoek irtenbide duina gaurtik, denak pixkanaka kalean izan daitezen, bihar baino gaur hobe. Horrekin batean salbuespeneko legeria guztia eraistea, eta tortura erauztea", eskatu dio Pako Sudupek bestelako Olentzero bati.
Bihar arratsaldean elkartuko garen guztion isiltasunaren indarra izango dute mintzagai etziko berripaper guztiek.
Kolosala izan zela esango dute, nola ez. Haundia. Ez sinesteko modukoa.
Isiltasuna heldu zela ziega guztietara, berotasun olatua izan zela kanpoan daudenentzat, milaka begiradek adierazitako elkartasunak milaka hotzikara eragin zituela. Haundia izan zela. Ez sinesteko modukoa.

Berotasun olatuak erre egin zituela arrotz zaizkigunak, isiltasunak gor bihurtu zituela, milaka begiraden sareak egin zituela txiki. Ikusezin bihurtzeraino.

2012-01-05

uholdeka.

Nekatuta nago,
nekatu naiz betikotasunaz.
Nekatuta nagoenean
motzago egiten zaizkit egunak,
gauak luzeago bihurtzeko.

Gainera,
zapaltzen ari naizen lurra hauskorra da.
Eta erortzeko beldurrez esnatu naiz gaur.
Beldur naizenean biluzik sentitzen naizela,
hutsik, hauskor.
Oinen azpian dagoen lur hori bezain hauskor.

Betazalak itxi egiten zaizkidala,
azalaz barne dagoena baino ikus ez dezaten begiek.
Erotzen diren arte.
Baina eromenari heltzen badiot ez da ero nagoelako,
premia dudalako baizik.

Nekatuta nagoenean mundua korapilatzen zait eztarrian, uholdeka. 
Beldur naizenean mundua korapilatzen zait eztarrian, uholdeka.
Erotzen naizenean mundua korapilatzen zait eztarrian, uholdeka.


Baina eskerrak ez zaidan oihu egiten ahaztu. 
Oihu ere uholdeka egiten dudala oraindik. Eta eskerrak. 

2012-01-03

Joseba Sarrionandia: "Niretzat idaztea pentsatzeko modu bat da, pentsamendua eta oroimena antolatzeko era. Baita irudimen kontrafaktualeko ariketa bat ere. Oraindik hilik ez egotea da, eta, nolabait, bizi garen espaziontzian parte hartzea. Ospea ez zait interesatzen. Pas de nouvelle bonne nouvelle esaten da, ezta? Egunkarian agertzea berri txarra litzateke seguruenik. Euskal autore baten irakurleak milaka gutxi batzuk dira, baina nahikoa direla deritzot. Ezin da hainbeste jende ezagutu ere egin. Ez dut uste 100.000 irakurle izatea berez 1.000 izatea baino hobea denik, hilean 10.000 dolarrekin 1.000rekin baino askoz hobe bizi ez dela pentsatzen dudan modu berean. Dirurik gabeko maitale zoriontsuak ikusiak ditut. Ikusi ditut lau telebista baino interesgarriagoak diren ipuin kontalariak eta inork grabatzen ez dituen abeslariak.

Gustatzen zaidana idazten dut, apalki, bidezkoa iruditzen zaidana. Inork ez dit elefante zuririk oparitu eta pribilegiatua sentitzen naiz."

2012-01-02

Nik ez daukat heroi bokaziorik
baina deabruaren egoitza burua da
eta horren aurka borrokatzen naiz egunero
nik ez baitut Maitasuna ezagutzen
gazteegia naiz horretarako
pelikula gehiegi ikusitakoa,

Ni ez naiz erromantiko tragikoa
heroiak ez dira esistitzen honezkero
eta Maitasuna ez omen da hain gauza epikoa
eta euria ari du kalean eta hori ez da aldatuko
nahiz eta nik Maitasuna ezagutu
edota heriotza.

Nik ez daukat hitz handien beharrik
goizero gosaria prestatzeko
letra larriek ez didate kafea berotuko
ez dute berogailua ordainduko
eta goizegi da eta hotzegi.

Nik ez dut Maitasuna ezagutzen
gazteegia naiz horretarako
pelikula gehiegi ikusitakoa.

© Jon Gerediaga 

2012-01-01

Urtea joan dela ihesi baina ni hemen nagoela. Izarapean berriz ere.
Izan dezadan gaurtik eguzkiaren epela gozatzeko aukera, nik zu gabe.
Eta opa dizut euria, busti zaitzan ni ez naizen auskalo nork.
Umela izan dela joan zaigun urtea, irristakor izateraino.


Eta ederragorik zer, datorrena izerditan blai hastea baino.