Ez dagoela denborarik galtzeko, ikasteko ordua dela....

Beste une batean, nahiko nuke eskusa bat, ikasi behar ez izateko. Orain eskusarik ez eta hemen nabil, orri luzeak albo batean eta musika piztuta, nola ez. Bihar behar baino lehenago esnatuko naiz eta gauari probetxua atera nahi diot, nazkatu naizelako denboraren jarraitutasun lege eta gardentasunaren teoria hutsalez. OBJEKTIBOTASUNA EZ DA EXISTITZEN. Hori behintzat argi gelditu zait. Eta orain, ni naiz narratzailea, orojakilea ez, baina bai homodiegetikoa! ttak.

Kontakizuna eta istorioa ez direla gauza bera ere badakit, baina ni, nire kontakizuna istorio egiten saiatzen naiz edo istorioa kontakizun....Kolakau bero bat hartzen nabilela konturatu naiz nola azteketa garaietan bihurtzen naizen...nola esan, ohi baino internet-zaleago. Ze, abenduan eta urtarrilean ziur izan naizela "Literaturaren zubitegia" eta "Euskal Poesiaren ataria" inork baino gehiagotan bisitatu dituena (egunean 123894316 aldiz), Berriako iritzi artikuluak hamaika aldiz errepasatu dituena, Argiako Beranduegi ikusten mila algara egin dituena, "uberan"-eko azala egunero bilatu duena argazki edo poema berri baten zain, "Grey's anatomy"-ren kapitulu berrien bila sarea zeharkatu duena egunean behin gutxienez.... Baina, beti lasai, jarraitutasun espaziala hautsi gabe, nahiz eta denboratasuna hautsi izan dudan behin edo behin flashback edo etorriko ez diren flashforward batzuk tartekatuz. Neuronei atsedenaldiak eskaintzeko, más que nada.

Hala ere, poliki poliki neurona maiteak gutxituz doazela ematen du baina ni oraindik ez noa lotara. Tinko. Sobietar Iraultzan Kuleshov banintz bezala, jarraitutasunik gabeko efektuak aldarrikatuz. Ze ni ez naiz pasibista, ez naiz Kant zalea. Kafearen efektuak iraun bitartean behintzat aktibista izango naiz, filosofo enpiristen defendatzaile.

Baina ez dago denborarik galtzeko, ikasteko ordua da..... Bihar behar baino lehenago esnatuko naiz, eta gaurkoa flashback bat baino ez da izango.